Je hoeft de krant er maar op na te slaan of mensen in de omgeving te spreken en je hoort dat veel mensen ontevreden zijn. Niet blij. Te druk. Gestresst. Geen geld. Op de wachtlijst voor hulp. Oorlogen, niet meer weten wie ze zijn, uitvallende kinderen, etc. En zelfs als er ogenschijnlijk niets echt aan de hand is zitten velen niet lekker in hun vel. Of is er een knagend gevoel van “is dit het nou?” Wat mij betreft leven we misschien ook wel in een systeem dat heel lang werkte. Maar nu niet meer. Althans voor velen niet. Of nu niet. Waarom doen we het dan met elkaar niet anders?
Wat is een samenleving? Volgens Wikipedia is het: Een samenleving of gemeenschap is een groepmensen die samen een half-gesloten systeem vormt, en waarbinnen interactiebestaat tussen de groepsleden.
Ooit hebben we besloten ons “half-gesloten systeem” op een bepaalde manier in te richten. Met de kennis, wijsheid en omstandigheden van toen.
Misschien is het tijd het systeem fundamenteel te veranderen. Een samenleving gericht op lange termijn, gelijkwaardigheid, gezondheid, verdraagzaamheid, harmonie en mededogen.
Het is misschien een naïeve gedachte. Maar uiteindelijk is dit denk ik voordelig voor een ieder. Het vergt alleen voorbij ego en macht te gaan. Los te laten van het bekende.
Ik hoor steeds meer mensen ook hun verlangen uitspreken dat het anders zou moeten kunnen. Als jij hier ook zo over denkt…. Heb ik een aantal vragen voor jou. Waar durf jij zelf nog niet los te laten van het bekende. Waar ben jij nog verstrikt in het ego spel? Waar leef je zelf nog korte termijn en vanuit ongelijkwaardigheid? En leg je de verantwoordelijkheid buiten jezelf? Of geef je de schuld aan anderen? En waar zeg je ja, terwijl je van binnen nee voelt? Waar durf je nog niet te staan voor het juiste? Waar vul je, waar je zou moeten voeden? Etc.
Misschien niet altijd het leukste of meest comfortabele om naar te kijken. Maar pas als we oprecht onszelf kunnen zien en met welke kaarten we spelen, kunnen we vanuit zuiverheid naar de wereld kijken. En kunnen we vanuit liefde kijken naar wat maakt dat niet iedereen meteen “om” is. En kunnen we vanuit stevigheid nee zeggen wanneer iets over onze grenzen gaat, ondanks de eventuele weerstand. En de som van individuen maakt de samenleving. Wellicht ontstaat de nieuwe versie van ons “half-gesloten” systeem dan vanzelf….🤷🏻♀️
Doe je mee?