Zak erin....!
Zo’n kreet die niet echt aardig overkomt meestal.... terwijl ik deze tegenwoordig heel anders interpreteer....
De afgelopen jaren heb ik best wat lastige momenten gehad.... en ik heb een aantal hele lieve mensen om me heen die ik dan heel graag even sprak. Als ik het even niet meer zag zitten me even aanhoorden, vragen stelden, van advies voorzagen of een spiegel voorhielden. Maar.... die waren niet altijd beschikbaar op de momenten dat ik daar dringend behoefte aan had. O wat kon ik dan radeloos zijn en geïrriteerd (heel gek dat mensen hun eigen leven hebben....🙄🙈)
Dan dacht ik “ik kan ook van niemand op aan wanneer ik het nodig heb😡”. Daarnaast was ik teleurgesteld in het universum. Die zei voor mijn gevoel: “zak er lekker in”. Daar zat ik dan alleen radeloos en ook nog eens boos. Ik dacht niet dat ik er alleen uit zou kunnen komen. Ook al dacht ik; ik doe het allemaal wel zelf.... ik wilde er eigenlijk niet aan. Liever met iemand aan de telefoon, al pratend. En wat bleek.... ik kon het wel zelf. Gedwongen weliswaar. Maar dit waren vaak kantelpunten met hele diepe inzichten... en het mooie is; ik kwam er altijd weer uit. En als een van mijn “noodhulpen” naderhand terugbelden met de vraag of ik voor iets speciaals had gebeld was datgene waar ik zo mee zat vaak vervangen door weer een diepere laag en kon ik mijn wanhoop van daarvoor nauwelijks meer voorstellen.
“Zak erin” zie ik tegenwoordig niet meer als negatief. Eigenlijk zei het universum tegen mij “zak erin” doordat er even niemand tot mijn beschikking was. En dit was een liefdevol gebaar. En erin zakken, in mijn gevoel zakken en dat toelaten was eigenlijk altijd een mooi kado....
Dus als ik weer even radeloos ben en er is niemand beschikbaar ben ik alert op waar ik in mag gaan en geef me over aan de radeloosheid en zak ik erin, want ik weet.... daar zit het goud....😘