O wat vond ik dat verdomde lastig…. In een wereld die steeds meer draait om meer, beter, best. Voelde het voor mij als een soort “afgang” om gewoon tevreden te zijn…. Als een soort uitgerangeerd. Iets wat er pas bij hoort als je alle strepen verdiend hebt.
Van vakantie naar vakantie, van samenwonen, naar kind, naar volgend kind. Van carrière stap naar volgende carrière stap. Van appartement naar huis, van feestje, naar feestje. Van sportprestatie naar betere sport prestatie. Zo leefde ik mijn leven….. dus eigenlijk niet.
Op sommige momenten wel…. Even… bijvoorbeeld op vakantie. Een leuk feest. Maar al snel moest er weer iets komen. Misschien voelde het wel een beetje als langzaam doodgaan wanneer ik niet meer bezig was met de volgende stap….
Ik heb mezelf afgevraagd wat dat nu is. En ik zie het ook om me heen…. Nu ik steeds beter gewoon tevreden kan zijn met wat er nu is. Komen er ook meer gevoelens vrij. Want door steeds aan de volgende stap te denken was ik veel in mijn hoofd. Vaak ook nog in vergelijking met anderen, dus ook met mijn energie minder bij mezelf.
Door in het nu tevreden te zijn met wat er nu is. Tevreden te zijn met iedere stap. Haal ik mijn energie naar mezelf en uit de toekomst naar het nu. Dus ben ik met alles hier. In mijn lijf. En dan verduren wat er is, is best een klus. Spannend en uitdagend.
Het verrassende is dat ik deze kunst van mijn oma en moeder heb geërfd. Ze waren meesters in tevredenheid en innerlijke vrede, en ik kon het soms niet aanzien.
Het begin vond ik heel spannend... Maar ook openend, verruimend en vervullend. Dat waar ik zo bang voor was is er niet. Het is heel anders. Ik ontwikkel nog altijd. Alleen integreer ik dat wat ik tegenkom. In verbinding met mezelf. Ook met mijn lijf. Van stilstand, uitgerangeerd of dat er nu geen strepen zijn is geen sprake…. Eerder het tegenovergestelde…. De beweging komt nu van binnenuit. In het moment. Oprecht genieten en tevreden zijn. En niet alleen op vakantie, dat ene toffe feestje of bij die ene top prestatie. Maar gewoon in het leven. Ook op een regenachtige maandagochtend als de kinderen vroeg wakker worden.
Gewoon tevreden. Is dat ook genoeg?
Herken je dit?