Ken je dat? Dat je je in mist bevindt? Dat je hoofd vol is met een soort watten. Verdoofd. Gebrek aan scherpte. Je weet dat er scherpte vlakbij is maar je kunt er niet bij....
Een heel praktisch voorbeeld is bijvoorbeeld dat ik een e-mail tik. Op de automatische piloot. Het is een heel belangrijke mail, naar een belangrijke klant, dus ik wil de e-mail even kritisch doorlezen. En dan komt het. Het lukt me dan soms niet om het ECHT te lezen. Ik lees het wel, maar ik lees het niet. Ik weet dat er ergens in mijn hoofd een luikje zit om dit wel te kunnen. De woorden en letters te doorgronden en me te verplaatsen in de ontvangende partij en of dit dan de boodschap is die ik wil overbrengen. Maar.... dat luikje is op dit moment echt even dicht. Ik lees niets geks vanuit deze waas, maar geen idee of het klopt. Ik kan er namelijk niet bij.
Inmiddels weet ik, dat ik het dan even moet laten rusten. Afstand nemen, soms een rondje wandelen of er een nachtje over slapen en dan ineens is dat luikje weer open. Of zie ik in dat het niet zo perfect hoeft. En verstuur vervolgens de e-mail.
Ik heb dit ook in mijn dagelijks leven. Dat mijn hoofd soms het luikje van er zijn met mijn bewustzijn gesloten is. Daar ga ik dan heel erg mijn best doen, over analyseren, antwoorden zoeken bij anderen, afleiding. Terwijl dat net zo averechts zou werken als heel hard mijn best doen om achter mijn computer de mail te doorgronden een hele dag.
Ik heb dan het gevoel dat mijn hoofd in een wolk zit en ik vanuit die wolk maar heel hard aan het bedenken ben waar mijn hoofd nou in zit. Terwijl ik beter even pas op de plaats kan maken, wachten tot de wolk voorbij gedreven is en van een afstandje kan zien.... Hey!! Mijn hoofd zat even in een wolk.
Dus wanneer mijn helderheid even ontbreekt. Probeer ik nu gewoon te wachten tot de schepte weer terug is. Maak dan geen grote beslissingen of wijzigingen in mijn leven en ga wat doen waar ik geen schade mee aanricht. Het huis schoonmaken, spelletje met de kinderen, lezen. Tot de scherpte er weer is en ik terugkijk en denk.... zo belangrijk was het eigenlijk niet. Het was er. Meer niet....