Passie en Vuur

Passie en Vuur

We willen zo graag vuur en passie in ons leven.... ook ik. Het leven wordt wat saaier er klopt iets niet. Je mist passie. Omdat je het niet kent vul je in hoe dat eruit ziet. Heftig en hevig. Ik ben daar geweest. Mijn “losse periode” op zoek naar vuur. En dat vond ik. Even was dat heerlijk. Maar waar ik dacht dat dat was wat ik zocht had ik het mis. Steeds een kik. Maar daarna was ik dood moe. En eigenlijk was er geen ruimte voor iets anders. 

 

Ik heb nu denk ik de passie gevonden die ik zoek. En die is anders dan dat ik me had ingebeeld. Hij is minder heftig en hij komt en gaat ook niet steeds.

 

Ik vergelijk met het vuur van de natuur. Ik dacht een vulkaan te zoeken. Maar uitbarstende een vulkaan verwoest alles om zich heen. Er is geen ruimte meer voor water en aarde. Dit zorgt voor een disbalans. Ik was “los” dat zegt het al; ik miste aarde. En het was is zekere mate ook dwangmatig. Doelgericht. Weinig stromend. Weinig water. Lucht was er wel. Maar vervuild. Heel lollig, maar zeer oppervlakkig.

 

De passie die ik nu vindt is het vuur; de kolkende massa in de aarde. Die continu, minder op de voorgrond, aanwezig is. Maar die me steeds voorziet van energie. Waarbij ook ruimte is voor aarde, water en (schone) lucht. Het is passie met diepgang. Die tot ver in de aarde reikt. Daar kom je ook pas als je voldoende geaard bent. Eerst moeten je wortels door de aarde voordat ze het vuur bereiken....

 

Dit is voor mij zo helpend om niet meer te zoeken naar een vulkaan wanneer ik het gevoel heb in de sleur te zitten. Maar te gaan zitten en mijn wortels diep in de aarde laten zakken en vanuit daar naar mijn leven te kijken en dan een beweging in te zetten....

Terug naar blog